Próba wysiłkowa u pacjentów po operacji zespołu Fallota

Abstract

Cel pracy: W pracy podjęto próbę oceny tolerancji wysiłku u dzieci po operacji zespołu Fallota oraz występowania zaburzeń rytmu w trakcie testu wysiłkowego.

Materiał i metody: Analizie poddano 15 pacjentów po operacji zespołu Fallota w wieku 7– –17 lat, średnio 11,7 lat, w odległym okresie 5–15 lat po operacji zespołu Fallota. U wszystkich wykonano badanie radiologiczne klatki piersiowej, badanie EKG, EKG metodą Holtera, badanie echokardiograficzne w prezentacji dwuwymiarowej, próbę wysiłkową na bieżni. U 12 dzieci efekt hemodynamiczny korekcji wady był dobry, u 3 niezadowalający. Wyniki testu wysiłkowego grupy badanej porównano z danymi uzyskanymi u 17 zdrowych dzieci. Ocenę statystyczną wyników przeprowadzono na podstawie testu t-Studenta.

Wyniki: U dzieci z dobrym wynikiem leczenia operacyjnego czas testu wysiłkowego oraz osiągnięty wydatek metaboliczny, a także przyrost ciśnienia skurczowego nie różniły się w porównaniu z grupą kontrolną. Maksymalna częstotliwość serca była istotnie statystycznie niższa niż w grupie dzieci zdrowych. U 25% pacjentów z dobrym wynikiem leczenia w EKG wysiłkowym i powysiłkowym stwierdzano pojedyncze przedwczesne pobudzenia komorowe.

Wnioski: Po operacji zespołu Fallota występuje obniżona odpowiedź tętna na wysiłek fizyczny, niezależnie od efektów leczenia operacyjnego. Nie stwierdzono różnicy pomiędzy wydolnością wysiłkową pacjentów z zadowalającym wynikiem hemodynamicznym leczenia operacyjnego i wydolnością dzieci zdrowych. U około 25% chorych, pomimo dobrego hemodynamicznie wyniku leczenia operacyjnego, można spodziewać się wystąpienia wysiłkowych zaburzeń rytmu serca. Próba wysiłkowa jest przydatnym badaniem diagnostycznym w odległym okresie po korekcji zespołu Fallota.